คุณแม่วัยสาวถามลูกชายวัย 5 ขวบว่า
“หากหนูไปเที่ยวกับแม่แล้วเราก็หิวน้ำมาก แต่เราไม่ได้เอาน้ำไปด้วย แต่ว่าในกระเป๋าของลูกบังเอิญว่ามี แอ๊ปเปิ้ลอยู่ 2 ลูก ลูกจะทำยังงันจ๊ะ?”
ลูกชายตัวน้อยนั่งคิดอยู่สักครู่ แล้วตอบคุณแม่ว่า
“ผมก็จะกัดแอ๊ปเปิ้ล ทั้งสองลูกนั้นครับ”
คำตอบของเด็กน้อยทำให้คุณแม่รู้สึกผิดหวังเป็นอันมาก แต่เธอก็ไม่ตำหนิลูกชายแต่อย่างใด กลับเอามือลูบที่ผมและใบหน้าของลูกน้อย แล้วถามต่อด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติว่า
“หนูบอกแม่ได้มั๊ยครับว่าทำไม หนูถึงทำเช่นนั้น?”
เด็กน้อยมองหน้าคุณแม่กระพริบตาปริบๆ ยิ้มและพูดออกมาด้วยความไร้เดียงสาว่า
“เพราะผมต้องการที่จะชิมแอ๊ปเปิ้ลทั้งสองลูกนี้ดูก่อน หากลูกใดมีรสชาติที่หวาน ผมจะนำลูกนั้นให้กับแม่ครับ มันน่าจะทำให้แม่หายหิวน้ำได้เร็วขึ้นครับ ส่วนผมก็จะกินอีกลูกที่เหลือเองครับ”
ยามใดก็ตาม ที่มีเรื่องใดๆมากระทบใจ ทำให้เรารู้สึกโกรธ หรือไม่พอใจ ขอเพียงลองหยุดเพื่อที่จะฟังเหตุผลของคนรอบข้างสักนิดว่าเพราะอะไร เขาถึงเลือกทำเช่นนั้น
ยามที่โศกเศร้าหรือเสียใจ จงหยุดฟังเสียงหัวใจของตัวเองสักนิดว่า อะไรคือสิ่งที่ทำให้คุณเจ็บปวด
หยุดฟัง ตนเอง และ คนรอบข้าง แล้วคุณจะได้คำตอบที่ถูกต้อง
อย่าคิดและสรุปทุกเรื่องเพียงคุณมองเห็นหรือได้ยินมาเท่านั้น
